Πολλοί ασθενείς, ιδίως πιο ηλικιωμένοι, αγνοούν ότι εκείνο το ''σπυράκι'' που μεγαλώνει εδώ και μήνες εγκυμονεί κινδύνους. Δείτε ποιοί είναι αυτοί, και πώς αντιμετωπίζονται.
Πόσο συχνός είναι ο καρκίνος του δέρματος?
Ο διάφοροι τύποι καρκίνου του δέρματος είναι οι συχνότερα διαγιγνωσκόμενοι καρκίνοι, ιδίως σε χώρες με μεγάλη ηλιοφάνεια, όπως η Ελλάδα. Τα επιθηλιώματα, βασικοκυτταρικό και ακανθοκυτταρικό, είναι οι συχνότεροι τύποι καρκινωμάτων του δέρματος.
Γιατί ονομάζονται ‘’καρκινώματα’’ και όχι καρκίνοι?
Τόσο το βασικοκυτταρικό, όσο και το ακανθοκυτταρικό επιθηλίωμα είναι κακοήθεις νόσοι οι οποίες, όμως, σπανίως μεθίστανται σε απομακρυσμένα σημεία. Αντιθέτως, τείνουν να επεκτείνονται τοπικά, εξού και η διάκρισή τους από τους λοιπούς, αληθείς καρκίνους. Σπάνια, σε παραμελημένες περιπτώσεις, μπορούν να δώσουν και απομακρυσμένες μεταστάσεις, συνήθως λεμφογενώς.
Ποια χαρακτηριστικά ενός μορφώματος ή έλκους το καθιστούν ύποπτο?
Μορφώματα ή έλκη που έχουν ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω χαρακτηριστικά χρήζουν ελέγχου:
-δεν επουλώνονται μετά από ένα μήνα
-έχουν ταχεία αύξηση των ορίων (του μεγέθους) τους
-έχουν αλλοίωση του χαρακτήρα τους (κνησμός- αιμορραγία)
-συναντώνται σε ηλικιωμένους, συνήθως ανοιχτόχρωμους ασθενείς με ιστορικό χρόνιας έκθεσης στον ήλιο (π.χ. αγρότες)
-συναντώνται σε ασθενείς με προϋπάρχον ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό δερματικού καρκίνου
Πώς διαγιγνώσκονται?
Η διάγνωση είναι κατεξοχήν κλινική. Αρχικά πρέπει να αποκλειστεί η πιθανότητα μεταστάσεων, γι’ αυτό ο ασθενής εξετάζεται κλινικά για πιθανούς παθολογικούς επιχώριους λεμφαδένες και αν χρειαστεί (σπάνια) υποβάλλεται σε πρόσθετες εξετάσεις (Α/α θώρακος, ηπατολογικός έλεγχος, CT, MRI). Εάν αποκλειστεί η πιθανότητα αυτή, προχωρούμε σε εκτομή και βιοψία.
Ποιά η αντιμετώπισή τους?
Όταν η διάγνωση γίνεται πρώιμα, η απλή εκτομή με επανασυρραφή του ελλείμματος αρκεί. Όταν, όμως, παραμεληθούν και γίνουν ευμεγέθη, τότε για την αποκατάσταση του ελλείμματος που προκύπτει από την εκτομή πιθανόν να χρειαστούν τοπικοί ή και απομακρυσμένοι κρημνοί ή δερματικά μοσχεύματα.
Ποια η διαφορά μεταξύ ενός κρημνού και ενός μοσχεύματος?
Ο κρημνός διατηρεί την αιμάτωσή του από την δότρια περιοχή, έχει, δηλαδή, μίσχο, ενώ τα μοσχεύματα αποκολλώνται και τοποθετούνται στην νέα τους περιοχή, όπου με τον καιρό επαναγγειώνονται. Το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα είναι σαφώς ανώτερο με τους τοπικούς κρημνούς, μίας και η ποιότητα και το χρώμα του δέρματος της δότριας είναι πολύ παραπλήσια με αυτό της γειτνιάζουσας, υπό κάλυψη περιοχής.
Ασθενής 1:
Ασθενής 70 ετών προσήλθε με ευμέγεθες επιθηλίωμα που καταλάμβανε σχεδόν όλο το δεξή πτερύγιο της ρινός. Υπεβλήθη σε όλον τον απαραίτητο κλινικοεργαστηριακό έλεγχο και εν συνεχεία, υπό τοπική αναισθησία, σε εκτομή του καρκινώματος επί υγιών ορίων και κάλυψη του ελλείμματος με τοπικό, ρινοπαρειακό κρημνό.
Στις φωτογραφίες διακρίνεται το επιθηλίωμα, ο σχεδιασμός του κρημνού, και το τελικό αποτέλεσμα.
Το τελικό αποτέλεσμα, στα πλαίσια του επανελέγχου μετά από έξι μήνες, κρίνεται από την ασθενή και το περιβάλλον της απολύτως ικανοποιητικό. Να σημειωθεί ότι στα πλαίσια του επανελέγχου εξαιρέθηκε νέο, μικρό επιθηλίωμα στον αυχένα της ασθενούς, πράγμα που δείχνει την αξία της ευαισθητοποίησης των ασθενών αλλά και της έγκαιρης διάγνωσης των καρκίνων του δέρματος, αφού όσο πιο νωρίς γίνει αυτό, τόσο πιο εύκολη είναι η αποκατάστασή τους.
Ασθενής 2:
Νεφροπαθής ασθενής 85 ετών προσήλθε με δυο ευμεγέθη επιθηλίωματα αριστερής παρειάς (μάγουλου). Υπεβλήθη σε όλον τον απαραίτητο κλινικοεργαστηριακό έλεγχο και εν συνεχεία, υπό τοπική αναισθησία, σε εκτομή του καρκινώματος επί υγιών ορίων και κάλυψη του ελλείμματος με μεταθετό κρημνό από την πλάγια επιφάνεια του αυχένα.
Στις φωτογραφίες διακρίνονται τα επιθηλιώματα, ο σχεδιασμός του κρημνού, και το τελικό αποτέλεσμα.
Το τελικό αποτέλεσμα, στα πλαίσια του επανελέγχου μετά από τρεις μήνες, κρίνεται από την ασθενή και το περιβάλλον της απολύτως ικανοποιητικό.
