ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Μετά τα 30 συνήθως εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια φθοράς, όπως κάποιες λεπτές ρυτίδες και ένα διάχυτο θάμπος λόγω σχετικής αφυδάτωσης της επιδερμίδας του προσώπου. Η επάλειψη με ενυδατικές κρέμες μπορεί να παράσχει προσωρινό μόνο αποτέλεσμα, μιάς και αυτές δρουν επιφανειακά. Αντιθέτως, η μεσοθεραπεία δρα εκ των έσω προσφέροντας τη χαμένη λάμψη και φρεσκάδα. Με την τοπική έγχυση βιταμινών και λεπτόρρευστου υαλουρονικού οξέως, ουσίας η οποία προϋπάρχει στον οργανισμό μας αλλά σταδιακά ελαττώνεται, επιτυγχάνεται η πλέον αποτελεσματική ενυδάτωση του δέρματος. Το υαλουρονικό είναι ιδιαίτερα υδρόφιλο και συνεπώς συσσωρεύει γύρω του μόρια νερού πολλαπλάσια του βάρους του, ενώ ο νυγμός (τσίμπημα) αυτός καθεαυτός προκαλεί την ενεργοποίηση των ινοβλαστών προς παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης. Συνέπεια όλων αυτών είναι η τόνωση της ελαστικότητας και η βελτιώση της υφής και του σφρύγους της επιδερμίδας. Το αποτέλεσμα είναι μια όψη πιο νεανική, λαμπερή και ανανεωμένη.

Με την πάροδο του χρόνου στις περιοχές με τη μεγαλύτερη κινητικότητα (π.χ. μέτωπο- περιοφθαλμικά) σχηματίζονται δυναμικές (δηλ. σχετιζόμενες με τις κινήσεις) ρυτίδες. Η διαδικασία αυτή μπορεί να διακοπεί με τη μείωση της κινητικότητας των υποκείμενων, υπεύθυνων γι’ αυτές, μυών. Το Botox παραλύει αυτούς τους μύες, απαλύνοντας ή και εξαλείφοντας τις ρυτίδες. Χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον στο άνω τριτημόριο του προσώπου, κοντά στα φρύδια, στο μέτωπο και στο ‘πόδι χήνας’. Αφού διενεργηθεί μια ενδελεχής ανατομική ανάλυση, το Botox εγχύεται με λεπτή βελόνα σε μικροποσότητες στους μυς που δημιουργούν τις ρυτίδες. Η δυσφορία είναι αμελητέα και το αποτέλεσμα διαρκεί από 4- 6 μήνες, οπότε και επανέρχεται πλήρως η κινητικότητα των μυών.

Το Botox πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1978 για τη θεραπεία του στραβισμού. Χρησιμοποιείται επίσης για τη θεραπεία σπαστικών καταστάσεων, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, σπασμούς του προσώπου και τη νόσο του Parkinson. Τέλος, χρησιμοποιείται κατά της υπερβολικής εφίδρωσης στις μασχάλες και κατά της ημικρανίας.

Αποφύγετε το Μπότοξ αν έχετε κάποιο σημαντικό νευρολογικό πρόβλημα, αν υπάρχει περίπτωση να είσαστε έγκυος και αν θηλάζετε, ενώ μετά τη θεραπεία αποφύγετε να τρίβετε τις περιοχές που έγινε θεραπεία, την υπερβολική έκθεση στον ήλιο, τα καυτά ντους, τη χρήση σεσουάρ και την υπερβολική άσκηση για 24 ώρες και μην βάζετε make-up και μην ξαπλώνετε εντελώς ανάσκελα για 5 ώρες.

Το Botox μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους περισσότερους ενήλικες, άνδρες ή γυναίκες. Χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον στο άνω τριτημόριο του προσώπου, κοντά στα φρύδια, τις ρυτίδες του μετώπου και το ‘πόδι χήνας’. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από εγκύους και θηλάζουσες γυναίκες ή ασθενείς με νευρολογικές διαταραχές.

Το υαλουρονικό είναι ιδανικό για ανθρώπους μετά τα 40 που επιθυμούν να απαλύνουν ή να εξαλείψουν στατικές ρυτίδες, αυτές δηλαδή που έχουμε ακόμα και όταν είμαστε ανέκφραστοι (π.χ. μεσόφρυο και περιστοματικά) και που είναι αποτέλεσμα μιας επαναλαμβανόμενης κίνησης σε συνδυασμό με την βαρύτητα και την πάροδο του χρόνου. Με το υαλουρονικό μπορούμε ακόμα να ανακτήσουμε το χαμένο όγκο στα ζυγωματικά, να προσδώσουμε περισσότερο όγκο στα χείλη και να ανορθώσουμε τις γωνίες του στόματος. Τα αποτελέσματα είναι άμεσα ορατά, ενώ η περίοδος ανάρρωσης είναι μηδαμινή. Τέλος, η διάρκεια δράσης του είναι ένα έτος.

Η τεχνική συνίσταται στην απευθείας ένεση της ουσίας διαμέσου μιας πολύ μικρής βελόνας. Το διάλειμμα συνοδεύεται από τοπικό αναισθητικό και έτσι η ένεση γίνεται σε γενικές γραμμές καλά ανεκτή από τους περισσότερους ανθρώπους. Σε περιπτώσεις υπερευαισθησίας χρησιμοποιείται αναισθητική κρέμα μισή ώρα πριν την επέμβαση. Ο/η ασθενής φεύγοντας από το ιατρείο επιστρέφει κατευθείαν στην καθημερινότητα του/ της.

Όταν η χαλάρωση των ιστών υπερβεί ένα όριο (συνήθως μετά τα 45- 50), οι παραπάνω μέθοδοι αρχίζουν και έχουν φθίνουσα αποτελεσματικότητα, οπότε το νυστέρι του Πλαστικού Χειρουργού καλείται να αναλάβει ενεργό ρόλο.

To face- lift, στις διάφορες εκδοχές του, αντιμετωπίζει τη χαλάρωση του κάτω ημίσεως του προσώπου και τον λαιμό. Στις περισσότερες τεχνικές λίφτινγκ ο χειρουργός μέσω μιας μικρής τομής μπροστά από το αυτί παρασκευάζει μια περιοχή του δέρματος και στη συνέχεια αποκαθιστά τους χαλαρωμένους ιστούς στην αρχική τους θέση. Με τον τρόπο αυτό το χαλαρωμένο δέρμα των παρειών (μάγουλων), του πηγουνιού και του αυχένα επανασυσφίγγονται.

Η εξεσημασμένη περίσσεια δέρματος ή λίπους και η πτώση βλεφάρων ή όφρεων (φρυδιών) προσδίδουν μια ‘κουρασμένη’ όψη. Τα βλέφαρα είναι από τα πρώτα τμήματα του προσώπου που δείχνουν σημάδια γήρανσης, λόγω της χαλαρότητας και λεπτότητας του δέρματος στην συγκεκριμένη περιοχή. Η βλεφαροπλαστική είναι ένας ευρύς όρος για τις χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποιούνται για την αντιμετώπιση αυτών των σημαδιών.

Κατά την λιπογλυπτική αναρροφάται λίπος από εκεί όπου πλεονάζει, συνήθως την κοιλιά. Μετά από μια διαδικασία ‘φιλτραρίσματος’ του λίπους προς απομόνωση των λιπωδών κυττάρων, αυτά ενίονται στις περιοχές του προσώπου όπου επιθυμούμε να προσδώσουμε επιπλέον όγκο, όπως στα ζυγωματικά, στις ρινοπαρειακές, στο πιγούνι και στα χείλη. Το βασικό πλεονέκτημα αυτής της τεχνικής είναι ότι χρησιμοποιείται αυτόλογο λίπος. Έτσι, η λιποέγχυση δίνει ουσιαστικά τα ίδια αποτελέσματα με το υαλουρονικό, αλλά σε πιο μόνιμη βάση.

Δεδομένου ότι η ανάπτυξη των αυτιών έχει ολοκληρωθεί κατά 85-90% μέχρι την ηλικία των 6 ετών, η καταλληλότερη ηλικία για την επέμβαση είναι στα 5-6 χρόνια, πριν δηλαδή το παιδί ξεκινήσει το σχολείο και αντιμετωπίσει τα υποτιμητικά σχόλια των συμμαθητών του. Πέραν, όμως, των παιδιών προσχολικής ηλικίας, οποιοσδήποτε έφηβος ή ενήλικας φέρει την εν λόγω ανατομική δυσμορφία που τον απασχολεί και επιθυμεί να την αλλάξει μπορεί να υποβληθεί στην επέμβαση.

Η αυξητική μαστού είναι σήμερα η πιο διαδεδομένη αισθητική επέμβαση παγκοσμίως. Η επέμβαση γίνεται υπό γενική αναισθησία και συνίσταται στην τοποθέτηση τελευταίας γενιάς ενθεμάτων σιλικόνης διαμέσου μιας μικρής τομής (συνήθως στην υπομάστιο πτυχή) που δεν επηρεάζει τη λειτουργικότητα του μαστού (αισθητικότητα-θηλασμό). Οι τομές συρράπτονται προσεκτικά, αφήνοντας μακροπρόθεσμα ανεπαίσθητες ουλές. Μετεγχειρητικά η ασθενής φέρει αθλητικό στηθόδεσμο για έναν μήνα και επιστρέφει στις καθημερινές της δραστηριότητες σε μια περίπου εβδομάδα.

Tα ενθέματα μπορούν να τοποθετηθούν είτε κάτωθεν, είτε άνωθεν του μείζονος θωρακικού μυός, αναλόγως του μεγέθους του ήδη υπάρχοντος μαστού, του σωματοτύπου της κάθε γυναίκας και της ελαστικότητας του δέρματός της.

Πτώση μαστού συμβαίνει μετά από σημαντική απώλεια βάρους, μετά από μια ή περισσότερες εγκυμοσύνες, μετά το θηλασμό ή με την χαλάρωση των ιστών και την απώλεια ελαστικότητας με την πάροδο του χρόνου. Ιδανικός χρόνος για διόρθωση της πτώσης είναι μετά την τελευταία (προγραμματισμένη) εγκυμοσύνη.

Η ανόρθωση συνίσταται στην εκτομή της περίσσειας δέρματος, την ανακατανομή του μαστού και την επανασυρραφή του δέρματος ώστε η θηλή να βρεθεί στη φυσιολογική, μη- πτωτική της θέση και ο μαστός ν’ ανακτήσει το σφρίγος του. Όταν η πτώση συνοδεύεται από σημαντική απώλεια όγκου η ανόρθωση συνδυάζεται με αυξητική μαστού (με ενθέματα σιλικόνης), ενώ σε περιπτώσεις περίσσειας μαστού παράλληλα με την ανόρθωση διενεργείται και μειωτική μαστού. Η επέμβαση γίνεται υπό γενική αναισθησία και διαρκεί 2-3 ώρες. Μετεγχειρητικά η ασθενής φέρει αθλητικό στηθόδεσμο για έναν μήνα και επιστρέφει στις καθημερινές της δραστηριότητες σε μια περίπου εβδομάδα.

Η υπερτροφία μαστού ή γιγαντομαστία μπορεί να οφείλεται στο οικογενειακό ιστορικό, να αναπτυχθεί στην εφηβεία ή να είναι αποτέλεσμα παχυσαρκίας. Συχνά οδηγεί τόσο σε προσωπικά προβλήματα, όπως αμηχανία και χαμηλή αυτοεκτίμηση, όσο και σε πρακτικές δυσκολίες, όπως πόνος στην πλάτη, δερματίτιδα υπομαστικά και αδυναμία άθλησης. Η μειωτική είναι μια επέμβαση που δίνει οριστική λύση σε αυτά τα προβλήματα και συνίσταται στην εκτομή της περίσσειας μαστού ούτως ώστε αυτός να ανακτήσει το φυσιολογικό, επιθυμητό σχήμα και μέγεθος. Γίνεται υπό γενική αναισθησία και διαρκεί 2- 3 ώρες, ενώ μετεγχειρητικά η ασθενής επιστρέφει στις καθημερινές της δραστηριότητες σε μια περίπου εβδομάδα.

Έτσι ονομάζονται οι μαστοί που έχουν μικρή βάση, μικρό όγκο και μεγάλη θηλαία άλω. Η δυσμορφία είναι συνήθως συγγενούς αιτιολογίας και μπορεί να είναι μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη. Η διόρθωση των σωληνωτών μαστών είναι μια επέμβαση που μπορεί να περιλαμβάνει τη μείωση της διαμέτρου της θηλαίας άλου, τη διχοτόμηση συμφύσεων εντός του μαστού, το χαμήλωμα της υπομαστίου και πιθανότατα την χρήση ενθεμάτων για την αύξηση του όγκου του μαστού.

Ποικίλου βαθμού ασυμμετρία μαστών παρατηρείται σχεδόν σε όλες τις γυναίκες και είναι συνήθως φυσιολογική. Σημαντικού, όμως, βαθμού ανισομαστία γίνεται αισθητή και δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα, ιδίως στα νεαρά κορίτσια. Η αντιμετώπιση της ανισομαστίας απαιτεί τον συνδυασμό των διαφόρων τεχνικών μαστοπλαστικής (αυξητικής- ανόρθωσης- μειωτικής ) με σκοπό την επίτευξη ενός συμμετρικού αποτελέσματος.

Στόχος της επέμβασης είναι η δημιουργία ενός μαστού συμμετρικού με τον ετερόπλευρο σε σχήμα, όγκο και διαστάσεις. Για το σκοπό αυτό αρκετές φορές κρίνεται απαραίτητη η διενέργεια κάποιου τύπου μαστοπλαστικής (αυξητική, μειωτική ή ανόρθωση) και στον υγιή μαστό προκειμένου να έχουμε ένα αισθητικά καλύτερο αποτέλεσμα. Η επέμβαση αυτή γίνεται συγχρόνως με την αντικατάσταση του διατατήρα με μόνιμο ένθεμα, όταν έχει επιλεχθεί αυτός ο τρόπος αποκατάστασης.

Η αποκατάσταση μετά μαστεκτομή μπορεί να διενεργείται είτε άμεσα, δηλαδή αμέσως μετά τη μαστεκτομή, σε ένα χειρουργείο, είτε σε δεύτερο χρόνο, συνήθως 6-12 μήνες αργότερα και αφού έχουν ολοκληρωθεί όλες οι απαραίτητες συμπληρωματικές θεραπείες (ακτινο-/ χημειοθεραπεία). Η απόφαση για το χρόνο αποκατάστασης λαμβάνεται από κοινού με τον χειρουργό μαστού και εξαρτάται από τον τύπο της νόσου, την γενικότερη κατάσταση υγείας της ασθενούς αλλά και τις επιθυμίες της.
Η αποκατάσταση μπορεί να γίνει με τη χρήση αυτόλογου (της ίδιας της ασθενούς) ή ετερόλογου (‘ξένου’) ιστού. Στην πρώτη περίπτωση μεταφέρεται ιστός από την κοιλιακή χώρα ή την πλάτη της ασθενούς προς αποκατάσταση του ελλείμματος, ενώ στην δεύτερη τοποθετούνται διατατήρες ιστών κάτω από τους μυς του θώρακα, οι οποίοι διατείνονται σταδιακά και ακολούθως αντικαθίστανται με μόνιμα, σιλικονούχα ενθέματα.

Οι επεμβάσεις αποκατάστασης με ενθέματα σιλικόνης είναι απλούστερες και λιγότερο επιβαρυντικές για την γενική κατάσταση της ασθενούς, παρουσιάζουν όμως ένα μικρό ποσοστό επιπλοκών που αφορά κυρίως το σχηματισμό αιματωμάτων, την επιμόλυνση των ενθεμάτων και τη διάνοιξη τραυμάτων. Συνήθως, με την κατάλληλη θεραπεία, οι επιπλοκές αυτές αντιμετωπίζονται επιτυχώς. Οι επεμβάσεις με τη χρήση αυτόλογων ιστών έχουν λιγότερες επιπλοκές, είναι όμως βαρύτερες, πιο πολύωρες επεμβάσεις που επιμηκύνουν την ενδοκλινική παραμονή των ασθενών.

Το κόστος της αποκατάστασης κυμαίνεται σε λογικά πλαίσια και μειώνεται έτι περαιτέρω όταν συνδυάζεται με τη μαστεκτομή. Εξάλλου, τμήμα των εξόδων καλύπτεται τόσο από τα δημόσια ταμεία, όσο και από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές.

Οι γυναίκες με ενθέματα σιλικόνης μπορούν και πρέπει να συνεχίσουν κανονικά τον προληπτικό έλεγχο. Οφείλουν, όμως, να τονίζουν εκ των προτέρων ότι έχουν υποβληθεί σε αυξητική μαστού, ούτως ώστε να υποβάλλονται σε ειδικές λήψεις μαστογραφίας (‘Eklund views’) από έμπειρο ακτινολογικό προσωπικό.

Με την κλασσική προσπέλαση, από την υπομάστιο πτυχή, δεν παραβλάπτονται οι γαλακτοφόροι πόροι και συνεπώς η γυναίκα μπορεί να θηλάσει, ενώ το γάλα που παράγει έχει λιγότερη σιλικόνη ακόμα και από αυτό του εμπορίου.

Επανειλημμένες έρευνες κατέδειξαν ότι οι γυναίκες με αυξητική μαστού στατιστικά νοσούν σπανιότερα από καρκίνο μαστού (πιθανότατα επειδή έχουν μικρότερο αυτόλογο μαστό και άρα λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο στο όργανο αυτό και όχι λόγω των ενθεμάτων, βεβαίως).

Αυτό συνέβαινε παλιότερα, με τα ενθέματα με φυσιολογικό ορό. Τα σιλικονούχα ενθέματα, τα οποία έχουν περισσότερο φυσική αφή και σταθερότερο σχήμα και γι’ αυτό προτιμώνται, πρωτοχρησιμοποιήθηκαν πριν μισό αιώνα. Έκτοτε έχουν εξελιχθεί θεαματικά και έτσι σήμερα χρησιμοποιούνται τα τελευταίας γενιάς, που είναι πιο συμπαγή και φέρουν τραχεία επιφάνεια, στοιχεία που ελαττώνουν κατά πολύ την πιθανότητα ρήξης, διάχυσης σιλικόνης ή σχηματισμού ρικνωτικής κάψας.

Η αυξητική είναι μια επέμβαση που αλλάζει ριζικά τη θηλυκότητα, την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση μιας γυναίκας. Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε αυξητική μαστών είναι από τις πιο ευχαριστημένες (98% βαθμός ικανοποίησης σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Πλαστικών Χειρουργών) και σπανίως μετανιώνουν για την επέμβαση.

Στις Η.Π.Α. από τις 300 χιλιάδες και πλέον επεμβάσεις με χρήση ενθεμάτων σιλικόνης που διενεργούνται ετησίως, το 70% αφορά γυναίκες άνω των 30.

Ζητούμενο κάθε επέμβασης είναι ένα φυσικό και αρμονικό με το σώμα της ασθενούς αποτέλεσμα. Υπάρχουν εκατοντάδες τύποι ενθεμάτων, αναλόγως σχήματος, σύστασης και μεγέθους. Ίσως δύο είναι κατάλληλα και για εσάς!