Οι περισσότεροι από εμάς (δυστυχώς) διαθέτουμε κάπου στο σώμα μας τοπικό πάχος. Η συνηθέστερη κατανομή αυτής της περίσσειας λίπους είναι για τους μεν άνδρες στην κοιλιά, για τις δε γυναίκες στη μέση και στους μηρούς. Σε πολλές περιπτώσεις το τοπικό πάχος εμμένει και ανθίσταται παρά τη σωστή διατροφή και την τακτική άσκηση. Τη λύση σε αυτό το «πρόβλημα» παραδοσιακά την δίνει η λιποαναρρόφηση, ένα απλό τεχνικά χειρουργείο κατά το οποίο αναρροφείται το πλεονάζον λίπος από τις περιοχές όπου επιθυμούμε να βελτιώσουμε τη σιλουέττα (το περίγραμμα) του κορμιού μας.
Τι γίνεται, όμως, όταν το πρόβλημα δεν είναι η περίσσεια, αλλά η έλλειψη λίπους, με αποτέλεσμα την ανεπιθύμητη καμπυλότητα ή βαθουλώματα;
Ως αυτόλογος (δηλαδή «δικός μας») ιστός σε αφθονία, το λίπος ανέκαθεν απετέλεσε θέλγητρο για τους Πλαστικούς, οι οποίοι αναζητούσαν τρόπους να το εντάξουν στη φαρέτρα τους. Από τις αρχές του 20ου αιώνα διάφοροι Πλαστικοί Χειρουργοί επιχείρησαν να το εκμεταλλευτούν για ν' αυξήσουν τον όγκο (π.χ. αναφέρεται αυξητική στήθους με εμφύτευση λιπώματος), με πενιχρά, δυστυχώς, αποτελέσματα. Ο λόγος ήταν ότι για να επιζήσει το λίπος στη νέα του «γειτονιά» απαιτείται η επαναγγείωσή του, η δημιουργία, δηλαδή, νέων αγγείων τα οποία θα θρέψουν τα λιποκύτταρα. Όσο μεγαλύτερη η ποσότητα λίπους που μεταφέρεται, τόσο δυσκολότερο να επιβιώσουν τα λιποκύτταρα που βρίσκονται κεντρικότερα, στον πυρήνα, δηλαδή, του μοσχεύματος. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του μεταμοσχευμένου λίπους απορροφούνταν.
Ώσπου ο Coleman το 2000 πρότεινε μια νέα μέθοδο, βασιζόμενη αφενός στην απομόνωση του ‘καθαρού’ λίπους πριν τη μεταφορά του στη νέα περιοχή και αφετέρου στην έγχυση μικροποσοτήτων λίπους, ουτωσώστε να καθίσταται ευκολότερη η επαναγγείωσή του και τελικά η επιβίωσή του στη νέα του περιοχή. Η τεχνική αυτή ήρθε να προσφέρει μόνιμα και άριστα αποτελέσματα στη χρήση του λίπους στην αισθητική χειρουργική στις περιπτώσεις εκείνες όπου επιθυμούμε ν’ αυξήσουμε τον όγκο ή να καλύψουμε κενά στο περίγραμμα.
ΤΕΧΝΙΚΗ
Υπό τοπική, συνήθως, αναισθησία αναρροφάται λίπος απ' όπου πλεονάζει (π.χ. κοιλιά) το οποίο υπόκειται σε μια διαδικασία απομόνωσης των λιποκυττάρων. Το "καθαρό" αυτό λίπος μεταφέρεται στις περιοχές του προσώπου ή του σώματος όπου επιθυμούμε αύξηση του όγκου ή αποκατάσταση ελλειμμάτων. Συνήθως το λίπος εγχύεται στα ζυγωματικά για όγκο, στο σαγόνι για περίγραμμα, κάτω από τα μάτια για τους μαύρους κύκλους και στις ρινοπαρειακές αύλακες για "γέμισμα". Η μετεχγειρητική πορεία είναι συνήθως ομαλή, αφού οιδήματα και μώλωπες υποχωρούν εντός 4-6 ημερών.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
Το βασικό πλεονέκτημα της τεχνικής είναι ότι χρησιμοποιώντας αυτόλογο λίπος εξαλείφεται ο κίνδυνος αλλεργίας, απόρριψης ή αντίδρασης ξένου σώματος, ενώ το αποτέλεσμα είναι μόνιμο.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ:
35χρονη ασθενής προσέρχεται στο ιατρείο μας δυο χρόνια μετά από τροχαίο ατύχημα στο οποίο υπέστη πολλαπλά κατάγματα λεκάνης και κάτω άκρων για τα οποία νοσηλεύθηκε σε δημόσιο νοσοκομείο για έναν περίπου μήνα. Η εξωτερική οστεοσύνθεση λεκάνης είχε ως αποτέλεσμα δυο ευμεγέθεις μόνιμες ουλές στα λαγόνια (εικ.3 και 5), ενώ για άγνωστο λόγο έφερε έπαρμα κάτωθεν του σημείου προσπέλασης των ορθοπαιδικών στον αριστερό μηρό (εικ.1 και 3).
Υπό τοπική αναισθησία αναρροφήθηκε λίπος από το έπαρμα για να χρησιμοποιηθεί ως συμπλήρωμα (“filling”) για τις δυο ουλές λαγονίου (εικ.2, 4 και 6). Της χορήγησης λίπους στις ουλές προηγήθηκε συμφυσιόλυση («σπάσιμο», δηλαδή, των συμφύσεων που κρατούσαν το δέρμα καθηλωμένο στους υποκείμενους ιστούς).
Η ασθενής επέστρεψε στην καθημερινότητά της άμεσα μετεγχειρητικά, τα ράμματα αφαιρέθηκαν στις 8 ημέρες και το αποτέλεσμα κρίνεται από θεράποντα και ασθενή πολύ ικανοποιητικό.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το λίπος είναι ένας χρήσιμος σύμμαχος που μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση ασυμμετριών, ουλών και στη βελτίωση του περιγράμματος του σώματός μας.
